Kaszalot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kaszalot
Physeter macrocephalus[1]
Linnaeus, 1758
Kaszalot
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd walenie
Podrząd zębowce
Rodzina kaszalotowate
Rodzaj Physeter
Gatunek kaszalot
Synonimy
  • Physeter australasianus Desmoulins, 1822[1][2]
  • Physeter australis Gray, 1846[1][2]
  • Physeter catodon Linnaeus, 1758[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 VU pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka Systematyka w Wikispecies
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Kaszalot, potwal, potwal olbrotowiec (Physeter macrocephalus) – gatunek walenia z rodziny kaszalotowatych, największy przedstawiciel podrzędu zębowców. Występuje we wszystkich oceanach[2][3].

Opis gatunku[edytuj | edytuj kod]

Duża prostokątna głowa może u dorosłych osobników stanowić nawet 1/3 długości ciała. Płetwy piersiowe małe, płetwy grzbietowej brak, potężna pozioma płetwa ogonowa ma rozpiętość do 6 metrów. Kolor ciemnoszary lub szary, na brzuchu jaśniejszy. U starszych osobników liczne blizny na skórze. Potrafi sprawnie i szybko nurkować na duże głębokości – w pościgu za ulubionymi kałamarnicami – nawet do 1,5 kilometra (co stanowi rekordowy wynik dla gromady ssaków). Okazał się najgłębiej nurkującym wielorybem. Udało się to określić wtedy, gdy płynący wzdłuż dna wieloryb (wydobyto go wraz z kablem) zaczepił żuchwą i przerwał kabel transatlantycki na głębokości 1134 m.

Długość

Samiec do 20,5 metrów, samica do 13 metrów

Masa

Od 20 ton do 75 ton w przypadku niektórych samców

Pożywienie

Kaszaloty żywią się głównie głowonogami, ale również rybami i płetwonogimi. Ten wielki drapieżnik może atakować również 3-metrowe rekiny. Jego ulubioną ofiarą jest kałamarnica olbrzymia. W ich poszukiwaniu kaszaloty nurkują na znaczne głębokości, najgłębiej spośród wszystkich ssaków. W żołądkach niektórych kaszalotów znaleziono dzioby gigantycznych kalmarów żyjących na dużych głębokościach (rekordzista miał w żołądku około 18 tysięcy dziobów), ale dominowały tam pozostałości metrowych ośmiornic.

Rozród

Znaczny dymorfizm płciowy; dojrzałość płciową samce osiągają po dojściu do 11-12 m dł., samice po osiągnięciu 8-9 m; ciąża trwa 14-15 miesięcy, noworodek ma ok. 4 metrów

Siedlisko

Kaszaloty żyją w oceanach i większości mórz. Często spotyka się je w obszarach występowania kalmarów olbrzymich. Preferują wody stref tropikalnych i subtropikalnych. Dorosłe samce udają się na wędrówki do stref polarnych. W latach 80 3/4 populacji kaszalotów bytowało na półkuli południowej

Status

Zagrożony wyginięciem. Polowania na kaszaloty, zakazane w 1982 roku, kontynuowano w tradycyjny sposób na Azorach jeszcze przez 2 kolejne lata.

Uwagi

Zabity kaszalot nie tonie, co ułatwiało holowanie zwierzęcia do brzegu lub okrętu. Od XVIII wieku był poławiany dla tłuszczu.

Ciekawostki

O sile i rozmiarze kaszalota świadczy historia amerykańskiego statku wielorybniczego Essex, o długości 27 m i nośności 238 ton, który w 1820 roku został zaatakowany i zatopiony przez kaszalota na Pacyfiku, w pobliżu Wysp Pitcairn. Incydent ten nie przeszedł bez echa, stając się kanwą znanej powieści "Moby Dick" Hermana Melville'a z 1851 roku. Spośród wszystkich żyjących obecnie na Ziemi zwierząt, kaszalot ma największy mózg oraz wydaje najgłośniejszy dźwięk (rodzaj klikania). Funkcje tego dźwięku nie są do tej pory znane.

Nazwy w innych językach

Nazwa ang. sperm whale (używana obok nazwy common cachalot) – czyli "waleń (wieloryb) spermowy" – pochodzi od białej substancji przypominającej spermę, zwanej olbrotem albo spermacetem. Z kolei nazwa kaszalot (cachalot) pochodzi od starofrancuskiej nazwy oznaczającej "zęby".

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Głowa kaszalota stanowi ok. 1/3 długości jego ciała
Szkielet kaszalota
Żuchwa kaszalota jest długa i wąska. Dolne zęby zwierzęcia przy zamknięciu pyska wpasowują się w wydrążenia w szczękach.
Schemat budowy głowy kaszalota.

Kaszalot charakteryzuje się wielką głową, rozszerzoną na końcu pyska i stromo ściętą. Otwór wytryskowy znajduje się u niego z przodu głowy z lewej strony. Zęby duże, stożkowate, w liczbie 50. W szczęce znajdują się szczątkowe zęby pokryte dziąsłami, a w żuchwie osadzony jest szereg jednakowej wielkości stożkowatych zębów, wykorzystywanych kiedyś przez marynarzy do rzeźbienia, tzw. scrimshaw.

W specjalnych komorach między kośćmi czaszki i w workach podskórnych znajduje się oleista masa, zwana spermacetem albo olbrotem, która była używana na skalę przemysłową, używano ją kiedyś do sporządzania m.in. plastrów, szminek i kremów. W jelitach chorych i zdechłych kaszalotów występuje szarobrunatna masa, zwana ambrą, niezwykle cenna ze względu na aromat, który czynił ją pożądanym surowcem w przemyśle perfumeryjnym.

Kaszalot należy do największych współczesnych zwierząt, długość samca dochodzi do 20,5 m, obwód ciała do 13 m, a masa do 75 t. Samice są zwykle znacznie mniejsze (do 12 m długości i 18 t masy).

W tylnej połowie ciała na grzbiecie znajduje się nieruchoma płetwa tłuszczowa. Kończyny piersiowe stosunkowo niewielkie, osadzone są z tyłu za oczami, na ich powierzchni górnej znać 5 podłużnych fałd, odpowiadających 5 palcom. Płetwa ogonowa jest dwupłatowa, niezbyt głęboko wcięta.

Ciało pokryte gładką, ciemną, prawie czarną skórą, często z licznymi bliznami pozostałymi po walkach z innymi kaszalotami lub spotkaniach z olbrzymimi głowonogami. Pod skórą znajduje się gruba warstwa tkanki tłuszczowej, mięśnie żylaste.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Kaszaloty zamieszkują głównie morza ciepłe. W lipcu rozdzielają się płciami. Samce można wówczas obserwować u wybrzeży np. Norwegii w okolicach Lofotów. W tym samym czasie samice mogą przebywać w okolicach Morza Karaibskiego. Kaszaloty zwykle trzymają się niewielkimi stadkami, pływają bardzo szybko. Co 45 do 55 minut kaszalot wynurza się nad powierzchnię wody dla zaczerpnięcia oddechu, wyrzuca wtedy przy wydechach strumień rozgrzanego powietrza na wysokość 1 m.


Po kilkudziesięciu wdechach i wydechach kaszalot zanurza się ponownie pod wodę. Po liczbie wdechów doświadczony wielorybnik potrafił ocenić, na jak długo zwierzę zamierza się zanurzyć. Samica rodzi jedno młode, które karmi mlekiem. Matka w czasie karmienia kładzie się na boku, tak by młode mogły się przyssać kątami pysków.

Formacja kaszalotów osłaniających cielę lub osobnika rannego.

Kaszaloty wykazują rozwinięte zachowania społeczne. Tworząc odpowiednią formację osłaniają cielęta lub osobniki osłabione. Zaobserwowano także przygarnięcie przez stado kaszalotów upośledzonego fizycznie delfina butlonosego[4].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Physeter macrocephalus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
  2. 2,0 2,1 2,2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Physeter catodon. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 stycznia 2010]
  3. 3,0 3,1 Physeter macrocephalus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)
  4. http://news.nationalgeographic.com/news/2013/130123-sperm-whale-dolphin-adopted-animal-science/?utm_source=GooglePlus&utm_medium=Social&utm_content=link_gp20130129news-dolphinwhale&utm_campaign=Content

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • K. Schmidt-Nielsen: Fizjologia zwierząt – adaptacja do środowiska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12308-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]