Gdyby żył, dziś skończyłby 75 lat. Niestety od lipca 2004 roku nie ma już go wśród nas. Był jednym z najlepszych reporterów XX wieku. Wielki znawca i miłośnik Azji, z którą związał większość swojego życia i twórczości. Jako jeden z nielicznych zachodnich reporterów był świadkiem upadku Sajgonu oraz upadku imperium Czerwonych Khmerów w Kambodży. Jego twórczość porównywana jest często do prozy Ryszarda Kapuścińskiego – mieli podobną wizję roli reportera.

Terzani był autorem wyjątkowym, opisywał bowiem rzeczywistość przez pryzmat własnych słabości, uprzedzeń i osobistych kryzysów. Krytycznie odnosił się do procesów “westernizacji” społeczeństw azjatyckich, do tego jak zachodnie wartości materializmu zmieniały te społeczeństwa. Był doskonałym obserwatorem tych przemian, o czym przekonaliśmy się niejako na własnej skórze.

Mniej więcej po roku od przeprowadzki na powróciliśmy do lektury jego “” (“In Asia”, 1998), a zwłaszcza do rozdziałów w których opisywał ten kraj. To zdumiewające, jak wiele jego spostrzeżeń było podobnych do naszych późniejszych obserwacji i że pomimo upływu lat pewne rzeczy nie uległy zmianie.

nie tylko był biernym obserwatorem wydarzeń i przemian w krajach Azji. Sam aktywnie uczestniczył w tym świecie, chłonął wiedzę, a jego system wartości ewoluował w kierunku tradycyjnych azjatyckich systemów wartości.

Podziwiamy Terzaniego za jego pasję, miłość do Azji, wiedzę i ewangelizację zachodnich społeczeństw, które dzięki jego relacjom dowiadywały się czegoś więcej o Azji i Azjatach. Dziś jego książki są doskonałą lekcją historii. Przenoszą nasz do wydarzeń z XX wieku, tłumaczą ich kontekst oraz zmuszają do myślenia i refleksji.

W języku polskim ukazały się następujące książki Tiziano Terzaniego:

„Zakazane wrota” („La porta proibita” 1984/2011)
„Dobranoc, panie Lenin!” („Buonanotte, signor Lenin” 1992/2011)
„Powiedział mi wróżbita” („Un indovino mi disse” 1995/2008)
„W Azji” („In Asia” 1998/2009)
„Listy przeciwko wojnie” („Letter contro la guerra” 2002/2012)
„Nic nie zdarza się przypadkiem” („Un altro giro di giostra” 2004/2008)
„Koniec jest moim początkiem” („La fine è il mio inizio” 2006/2010)

Lubicie Terzaniego?