Z dalekiej północy wyspy Luzon wróciłam jakiś czas temu i najchętniej pojechałabym znów. Choćby jutro. I choćby dla któregoś z poniższych powodów.
1. WRESZCIE PRZESTRZEŃ!
Tam wreszcie da się porządnie odetchnąć. Bo wiadomo – w Manili są miliony ludzi, setki tysięcy samochodów, domów, hałas i zanieczyszczone powietrze. Na drogach Luzonu nie jest niestety dużo lepiej – zwykle mija się miasteczko za miasteczkiem, wioskę, osadę składającą się z kilku domków, większe miasto. I tak w kółko. W ilocos norte jest inaczej. Tam czuje się ogrom przestrzeni, wielkość natury i swoją własną przy tym niepozorność. To właśnie tam są plaże i morza piasku, w stosunku do wielkości których ludzie wyglądają jak miniaturowe postaci z klocków Lego.
2. POWIEW WIOSNY
Powietrze w Ilocos jest nadzwyczaj czyste, a wrażenie tej świeżości potęgują kwitnące kwiaty przypominające nieco te, które znamy z Polski. Przystając na jednej z pustych dróg przez chwilę poczułam się, jak w ciepłe wiosenne popołudnie.
3. MALOWNICZE (i PUSTE) DROGI
Im bardziej na północ, tym mniejszy ruch na drogach. Na północnych krańcach Luzonu drogi wybudowano zwykle na zboczach góry, więc tym samym stają się kręte i nadzwyczaj malownicze. Szczególne wrażenie robi wiadukt Patapat, który bez problemu znaleźć można kierując się na wschód od Pagudpud. Patapat zbudowany na wysokości 31 metrów nad poziomem morza i liczący sobie 1,3 km długości jest czwartym pod tym względem mostem na Filipinach i łączy Ilocos Norte z Doliną Cagayan.
4. CIEKAWA ARCHITEKTURA
Prawie każdy znajdzie coś dla siebie. Ci, którzy lubią kościoły, zachwycą się zabytkowym kościołem świętego Augustyna w paoay. Ci, których mniej interesuje architektura sakralna, mogą odwiedzić starą rezydencję Ferdynanda Marcosa, który pochodząc z Ilocos Norte do dziś cieszy się tam szacunkiem. Ci, którzy nie chcą odwiedzić ani kościołów ani domu filipińskiego dyktatora, mogą zajrzeć do latarni morskiej Cape Bojeador, z góry której rozpościerają się całkiem przyzwoite widoki.
5. NIEPRZECIĘTNE WYBRZEŻE
skała Kapupurawan, czyli skała o nazwie, której za żadne skarby nie jestem w stanie zapamiętać, to jedno z tych miejsc, dla których warto zboczyć z drogi. Dla turystów, jak mniemam głównie tych lokalnych, przewidziano transport w postaci mizernej wielkości koników, więc jeśli ktoś tylko ma na coś takiego ochotę, może dojechać do „punktu siodłania koni” autem, aby potem pod samą skałę dotrzeć wierzchem. Ciekawa jestem, ile podobnych miejscówek znalazłoby się na północnym wybrzeżu. Bo zakładam, że to nie jedyna.
6. POWIEW WIATRU
W Ilocos Norte solidnie wieje. Z tego powodu w miejscowości zdecydowano się postawić elektrownie wiatrowe – sztuk dokładnie 20, każda wysoka na 70 metrów, wszystkie usytuowane na plaży Morza Południowochińskiego. Widok zacnej urody.
7. PIĘKNE PLAŻE
Więcej o plaży w Pagudpud (choć w sumie, ile można więcej…) będzie innym razem, dziś tylko wspomnę, że z impetem wskoczyła na pozycję nr 2 w moim osobistym rankingu. Kryteria wyboru: biały piasek, turkusowe morze, wysokie fale i…. pustka.
8. ZIELEŃ PÓL RYŻOWYCH
Pola ryżowe to bez wątpienia widok skądinąd na Filipinach oklepany, co nie przeszkadza mi się nimi nieustannie zachwycać. Może dlatego, że lubię zielony? Ryż w Ilocos Norte rośnie na płasko, ale za to na imponujących przestrzeniach.
9. SPOKOJNE WIOSKI
Wiadomo, że czasem dobrze jest po prostu się zgubić. W ten sposób można trafić na perełki w rodzaju małych wiosek gdzieś przy drodze, po której akurat wolno przesuwa się woźnica z upartym wołem, a wokół jest cisza i spokój, o których czasem tylko mogę pomarzyć.
10. PIASZCZYSTE wydmy
Bądźmy szczerzy – nie jest to Sahara. Tak, czy inaczej, kiedy pierwszy raz, przed wieloma miesiącami, zobaczyłam zdjęcia z filipińskich wydm, nie od razu uwierzyłam, że to faktycznie północ Luzonu. Ale w Ilocos Norte faktycznie są wydmy i to nie jedna, a dla ich amatorów standardowo już przygotowano atrakcje w postaci przejażdżek samochodami terenowymi i innymi tego typu wynalazkami.
I jak? Podoba się Wam Ilocos Norte?
Kto ma ochotę się tam kiedyś wybrać?
